PRAWO TRANSPORTOWE – NEWSLETTER STYCZEŃ 2020 r.

NOWE PRZEPISY

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2019 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego -> zobacz

• Rozporządzenie weszło w życie w dniu 7 listopada 2019 r.
• Określa: wzory dokumentów stosowane przez osoby uprawnione do kontroli przewozu drogowego, rodzaj danych statystycznych gromadzonych w wyniku kontroli i rejestrowanych przez organy kontrolne oraz sposób przeprowadzania kontroli
  w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących okresów prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw oraz czasu odpoczynku kierowcy, podczas kontroli drogowych i kontroli w przedsiębiorstwie, a także wymagane standardowe wyposażenie osób dokonujących tej kontroli i wykaz podstawowych elementów, które jej podlegają.

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 listopada 2019 r.
w sprawie kontroli ruchu drogowego -> zobacz

• Rozporządzenie weszło w życie w dniu 7 listopada 2019 r., z wyjątkiem § 12, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.
• Określa: organizację, szczegółowe warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu drogowego; wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu drogowego; szczegółowe warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego przez strażników gminnych (miejskich), strażników leśnych, funkcjonariuszy Straży Parku oraz pracowników zarządów dróg; szczególne warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, z wyłączeniem pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; szczegółowe warunki udzielania upoważnień do wykonywania kontroli ruchu drogowego; wzory dokumentów stosowanych przy wykonywaniu kontroli ruchu drogowego.

ORZECZNICTWO

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 07.11.2019 r., sygn. C-349/18, C-350/18 i C-351/18 -> zobacz

• Z jednej strony umożliwiając swobodny dostęp do swojego pociągu, a z drugiej strony wchodząc na pokład pociągu, odpowiednio, przedsiębiorstwo kolejowe i pasażer wyrażają wolę zawarcia umowy, wobec czego zasadniczo spełnione są warunki niezbędne do stwierdzenia istnienia umowy przewozu. Brzmienie art. 3 ust. 8 rozporządzenia nr 1371/2007 nie pozwala jednak ustalić, czy posiadanie biletu przez pasażera jest zasadniczym elementem pozwalającym uznać, że istnieje „umowa przewozu” w rozumieniu tego przepisu.
• Bilet na przewóz jest jedynie instrumentem stanowiący materialny wyraz umowy przewozu w rozumieniu rozporządzenia nr 1371/2007.
• Pojęcie „umowy przewozu” w znaczeniu tego przepisu powinno być rozumiane jako niezależne od posiadania przez pasażera biletu oraz w tym znaczeniu, że obejmuje ono sytuację, w której pasażer wsiadaj do swobodnie dostępnego pociągu w celu odbycia podróży bez uzyskania biletu.
• Art. 3 ust. 8 rozporządzenia nr 1371/2007 należy interpretować w ten sposób, że sytuacja, w której pasażer wsiadający do swobodnie dostępnego pociągu w celu odbycia podróży bez uprzedniego zakupienia biletu, wchodzi w zakres pojęcia „umowy przewozu” w rozumieniu tego przepisu.
• Art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie z jednej strony temu, aby sąd krajowy, który stwierdza nieuczciwy charakter przewidzianego w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem warunku dotyczącego kary umownej, zmniejszył kwotę kary nałożonej na tego konsumenta, a z drugiej strony – aby zastąpił tę klauzulę, na podstawie przepisu prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym, zgodnie z zasadami jego prawa umów, chyba że dana umowa nie może nadal istnieć w przypadku usunięcia nieuczciwego warunku, a rozwiązanie umowy jako całości naraża konsumenta na szczególnie szkodliwe skutki.

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto z dnia 19.06.2019 r., sygn. I C 1221/18 -> zobacz

• W sytuacji, w której pasażerka taksówki, która zatrzymała się na chodniku wbrew zakazowi zatrzymywania się i postoju i której kierowca nie dopilnował, wysiadając od strony ulicy zamiast od strony chodnika – sąd uznał, że kierującemu taksówką należy przypisać winę nieumyślną w postaci rażącego niedbalstwa, polegającą na zaniechaniu sprawdzenia czy pasażerka wysiadająca z pojazdu nie stworzy zagrożenia w ruchu drogowym.

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Podkarpackiego z dnia 5 sierpnia 2015 r., P-II.4131.2.110.2015 -> zobacz

• Wojewoda stwierdził nieważność uchwały podjętej przez radę gminy w sprawie ustalenia uprawnień do przejazdów ulgowych w komunikacji miejskiej dla mieszkańców z uwagi na poniższe okoliczności:
• Gmina wykonująca zadania publiczne objęte porozumieniem przejmuje prawa
  i obowiązki pozostałych gmin, związane z powierzonymi jej zadaniami, a gminy te mają obowiązek udziału w kosztach realizacji powierzonego działania. Porozumienie stanowi jedną z form współdziałania gmin, mającą na celu wspólne wykonywanie zadań publicznych. Zadania te wykonuje jedna z gmin na rzecz pozostałych. Zatem istotą porozumienia jest przejęcie przez jedną z gmin obowiązku wykonywania zadań publicznych ciążących na innej gminie. Gmina przejmująca zadania do wykonania na mocy porozumienia międzygminnego wykonuje je w swoim imieniu. Tym samym gmina przekazująca zadanie traci związane z nim uprawnienia i obowiązki (z wyjątkiem finansowania realizacji).
• Powierzenie realizacji zadania publicznego przez gminę na mocy porozumienia zawartego pomiędzy gminami prowadzi niewątpliwie do wniosku, że tym samym nastąpiło przekazanie kompetencji prawotwórczych w tym zakresie gminie przejmującej to zadanie do wykonania.

PUBLIKACJE BRANŻOWE

• TSUE: Brak biletu nie oznacza braku umowy przewozu, Gazeta Prawna, 12.11.2019 r. -> zobacz
• Stawka opłaty za przystanek musi uwzględniać różną wielkość pojazdów, Gazeta Prawna, 29.10.2019 r. -> zobacz
• Przewoźnik autobusowy zapłaci za przejazd pasażera Uberem, Gazeta Prawna, 30.10.2019 r. -> zobacz
• Do zgarnięcia nowa pula na ekologiczne autobusy, Gazeta Prawna, 02.10.2019 r. -> zobacz
• Zmiany w kontroli ruchu drogowego. Jak będzie wyglądała od 7 listopada? Gazeta Prawna, 06.11.2019 r. -> zobacz