PRAWO TRANSPORTOWE – NEWSLETTER LUTY 2021 r.

1. NOWE PRZEPISY

Ustawa z dnia 21 stycznia 2021 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw [Dz. U. 2021 r. poz. 159], dodała art. 9a do ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1777): => zobacz

„1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii:

2) honorowemu dawcy krwi, który oddał co najmniej 3 donacje krwi lub jej składników, w tym osocze po chorobie COVID-19, przysługuje ulga w wysokości 33% na przejazdy w komunikacji krajowej środkami publicznego transportu zbiorowego:

a) kolejowego w 1 i 2 klasie pociągów osobowych i pospiesznych oraz autobusowego w komunikacji zwykłej i przyspieszonej,

2. Honorowy dawca krwi, któremu przysługuje ulga na przejazd, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest obowiązany do uiszczenia dopłaty w wysokości stanowiącej różnicę między należnością za pełnopłatny przejazd w klasie 1 a należnością za pełnopłatny przejazd w klasie 2.

3. Dokumentem poświadczającym uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – jest zaświadczenie potwierdzające co najmniej 3 donacje wydane przez regionalne centrum, Wojskowe Centrum lub Centrum MSWiA.

4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, zawiera:

1) datę wydania zaświadczenia;

2) imię i nazwisko dawcy krwi;

3) numer PESEL dawcy krwi;

4) informację o oddaniu 3 donacji krwi lub jej składników, w tym osocza po chorobie COVID-19.

5. Środki finansowe na realizację uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pochodzą z budżetu państwa.”

• ulga obowiązuje w autobusowej komunikacji miejskiej zwykłej i przyspieszonej. Przepis art. 9a ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi nie ogranicza stosowania ulgi tylko do komunikacji pozamiejskiej. Nowa ulga ustawowa nie została wprowadzona poprzez nowelizację przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 295) (choć tam powinna się znaleźć) tylko poprzez nowelizację ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi. Gdyby nowa ulga ustawowa dla dawców osocza została wprowadzona do ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego to byłoby jasne, że ta ulga nie obowiązuje w komunikacji miejskiej. Ale skoro jest w innej ustawie to obowiązuje w komunikacji miejskiej.
• nie wiadomo czy ulga dotyczy tramwajów i trolejbusów skoro w przepisie ustawodawca wymienił tylko autobus => Zobacz
• nie wiadomo dlaczego ulga nie obowiązuje w autobusowej komunikacji ekspresowej ?

Z informacji uzyskanej przez IGKM trwają prace zmierzające do zmian zapisu I wyłączenia z obowiązku stosowania tej ulgi w komunikacji miejskiej (przyp.IGKM)

Nowelizacja ustawy o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi Dz. U. 2020 r. Poz. 2275 => zobacz

• art. 1 pkt 2a noweli zmienił art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi: od 1 stycznia 2021 r. przepisów ustawy o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi nie stosuje się do zawierania umów koncesji których przedmiotem są usługi publiczne w zakresie transportu pasażerskiego w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 1, z późn. zm.);
• nowelizacja usunęła błąd w implementacji Dyrektywy 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji. Zgodnie z Dyrektywą do umów zawartych na podstawie Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 nie należało stosować przepisów o koncesji, a zgodnie z polską ustawą w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r. trzeba było stosować przepisy ustawy o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi do tych umów co w praktyce powodowało niemożliwy do rozwiązania problem jak ukształtować treść umowy koncesyjnej z przewoźnikiem, żeby przewoźnik ponosił ryzyko jeżeli miał prawo do otrzymania rekompensaty obejmującej rozsądny zysk.

Od 26 stycznia 2021 r. obowiązuje art. 15zzzzl⁵ ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t. j. Dz. U. poz. 1842 z późn. zm.)

• W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 przewoźnicy wykonujący przewozy autobusowe oraz operatorzy przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, z wyłączeniem komunikacji miejskiej, otrzymują wsparcie finansowe za miesiące obowiązywania ograniczeń w przemieszczaniu się środkami publicznego transportu zbiorowego w zakresie liczby zajętych miejsc siedzących albo miejsc siedzących i stojących w stosunku do dokumentacji technicznej lub techniczno-ruchowej pojazdu, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

2. PROJEKTOWANE ZMIANY PRZEPISÓW

Sejm uchwalił nowelizację Prawa o ruchu drogowym  => zobacz

• w art. 13 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: „1a. Pieszy znajdujący się na przejściu dla pieszych ma pierwszeństwo przed pojazdem. Pieszy wchodzący na przejście dla pieszych ma pierwszeństwo przed pojazdem, z wyłączeniem tramwaju.”;

3. ORZECZNICTWO

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2020 r. I GSK 946/20 => zobacz

• NSA utrzymał w mocy wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2020 r., sygn. akt II SA/Rz 1362/19 w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Gminy Korczyna z dnia 26 sierpnia 2011 r. nr X/76/2011 w przedmiocie ustalenia stawek za korzystanie z przystanków
• NSA uznał, że delegacja ustawowa zawarta w art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym obliguje radę gminy do dokonania uprzedniej analizy wskazującej, że zastosowanie jednolitej stawki dla wszystkich przewoźników operujących na przystankach, których gmina jest właścicielem lub zarządzającym, będzie uwzględniać niedyskryminujące zasady. Należy przez to rozumieć zapewnienie traktowania wszystkich przewoźników w sposób równorzędny poprzez wyeliminowanie lub ograniczenie konkurencji wśród przewoźników wykonujących usługi przewozu w granicach miasta (gminy).
• NSA stoi na stanowisku, że obowiązkiem gminy jest wykazanie, że podjęła uchwałę faktycznie z uwzględnieniem tych niedyskryminujących zasad, co przede wszystkim powinno wynikać z jej uzasadnienia, ewentualnie innych dokumentów powstałych w trakcie procesu uchwałodawczego.
• NSA wskazał, że z uzasadnienia projektu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wynika, że przy ustalaniu wysokości opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, należy uwzględnić między innymi takie kwestie jak: standard poszczególnych przystanków oraz wielkość taboru jakim jest wykonywany przejazd.
• ponieważ już wcześniej Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 maja 2020 r. w sprawie I GSK 1841/19 zajął identyczne stanowisko dlatego należy uznać, że mamy do czynienia z ugruntowaną linią orzecznictwa sądów administracyjnych nakazująca różnicowanie stawek opłat za zatrzymanie się na przystankach w zależności od standardu poszczególnych przystanków oraz wielkości taboru.

4. PUBLIKACJE BRANŻOWE

„Jest wreszcie refundacja za wożenie powietrza” „Gazeta Prawna” z 29.01.2021 r. str. C11=> zobacz

• Z dopłat będą mogli skorzystać przewoźnicy oraz operatorzy przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej. Pomoc będzie wypłacana tylko za 2021 r. Nie obejmie jednak komunikacji miejskiej
• dofinansowanie tylko dla tych operatorów i przewoźników, którzy nie zaprzestali świadczenia usług w okresie pandemii.
• skoro dofinansowanie odnosi się do wartości przewozów z refundacją ulg realizowanych w 2019 r., to znaczy że wyłączono z niego tych przewoźników, którzy rozpoczęli przewozy dopiero od 2020 r.

“Przewoźnik nie może płacić wielokrotnie za jedno naruszenie” “Gazeta Prawna” z 25.01.2021 r. str. B4  => zobacz

• WSA w Warszawie w wyroku z 30.10.2020 r. sygn. VI SA/Wa 784/20 orzekł, że jeżeli przewinienie było jedno, to powinna być jedna kara

Autor: radca prawny Jędrzej Klatka